رمضان، فرصت بندگی..!

*متن قابل کپی در ادامه عملیات*

چه شود ای گل نرگس با تو دیدار کنم

جان و اهل و هستی ام بر تو گرفتار کنم

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا!

کی شود با رطب وصل تو افطار کنم

پرسیدم : کدام راه نزدیکتر است؟گفت : به کجا ؟گفتم : به خلوتگه دوست !گفت : تو مگر فاصله ای می بینی بین دل و آنکس که دلت منزل اوست ...!!سلام بر تو!سلام بر تو ای بزرگ‌ترین ماه خدا، سلام بر تو که چه بسیار گناهان را از پرونده‌ی ما زدوده‌ای و چه عیب‌ها  که بر ما پوشانده‌ای...راستی چه لذت بخش است هنگامی که  چشم‌ها در خواب، دنیا آرام و صداها خاموش است،انسان درخلوتی دلخواه اعمال خود را در نظر مجسم کند و به گذشته‌ی خویش ژرف بنگرد و آنگاه لطف و رحمت حق را در هر قدم و پرده‌پوشی او را در هر نفس در نظر آورد و... و آن وقت عاشقانه بنالد و شرمسارانه با خدا مناجات کند و از او آمرزش طلبد. چه نشاط ‌انگیز است که سحرگاهان به یاد حق از بستر گرم برخیزد و با توجه دعا بخواند و با آفریدگار خویش نجوا کند... و دور از چشم اغیار،در خلوتی خاموش با خدای خود دمساز گردد، بگرید، بنالد و سر بر آستان شکوه او بساید...رمضان ماه پاک خدا آمده با نور...و من روزه خواهم گرفت و نماز خواهم خواند و پرواز خواهم کرد و در بی نهایت آسمان، خدا را خواهم دید و از او فرصت بندگی می خواهم...خدایا مرا دریاب بدجور دلم هوای تو را دارد...